Body language na modlitwie

"Body language na modlitwie

Co znaczą gesty w modlitwie?
Każdy z nas uczestniczy we Mszy Świętej oraz w innych modlitwach zanoszonych do Boga. Czy jednak zastanawialiśmy się kiedykolwiek nad tym, jaki sens niosą ze sobą wykonywane podczas modlitwy gesty? Czy wykonujemy je mechanicznie, nie zagłębiając się w ich treść?

Wszystkie znaki liturgiczne nie są znakami dowolnymi, stosowanymi w sposób arbitralny przez każdego z uczestników liturgii. Służą budowaniu jedności oraz umacniają i wyrażają wiarę w Boga. Większość gestów ma swoje korzenie w dziele stworzenia i w kulturze ludzkiej, ukonkretnia się w wydarzeniach Starego Przymierza, a w pełni objawia w osobie i dziele Chrystusa.
Znak Krzyża
Najbardziej rozpowszechnionym gestem jest Znak Krzyża. Należy on do najczęściej wykonywanych znaków religijnych, tak w liturgii, jak i poza nią. Wyraża przynależność do religii chrześcijańskiej. Jest to znak czci dla Chrystusa ukrzyżowanego. Jest wyznaniem wiary w Boga Trójjedynego, który dokonał dzieła zbawienia przez krzyż Jezusa. Znak Krzyża, przez dotknięcie czoła, piersi i ramion, wykonujemy także przy wchodzeniu do kościoła, żegnając się wodą święconą. Czynność ta przypomina sakrament Chrztu. W czasie sprawowania Eucharystii czynimy go wraz z kapłanem i wszystkim zgromadzonymi przy rozpoczęciu celebracji. Znak Krzyża na "czole, ustach i sercu (by Ewangelia była w naszym umyśle, na naszych wargach i w naszym sercu) czynimy wraz z głównym celebransem przed Ewangelią, gdy ten wypowiada formułę: "Słowa Ewangelii według świętego ..." Żegnamy się, gdy w czasie Mszy Świętej ma miejsce pokropienie wodą święconą. Czynimy także ten znak, przyjmując błogosławieństwo na zakończenie Eucharystii.
Przyklęknięcie
Przyklęknięcie jest symbolem czci i adoracji oraz zniżenia się przed Bogiem. Wyraża ono wolę i pragnienie człowieka, aby Bogu oddać cześć, aby zbliżając się do Niego, przywitać Go lub pożegnać w najwłaściwszy sposób. Gest ten jest więc zarezerwowany dla Najświętszego Sakramentu oraz uczczenia krzyża od Adoracji Krzyża w czasie Liturgii Męki Pańskiej w Wielki Piątek aż do rozpoczęcia Wigilii Paschalnej.

Gest przyklęknięcia, choć wydaje się łatwy i prosty, sprawia jednak w praktyce wiele trudności. Wiele osób, wchodząc do świątyni, klęka, równocześnie czyniąc znak krzyża. Nie jest to dobry zwyczaj. Czynności te należy wykonać oddzielnie, gdyż każda niesie ze sobą inną treść.
Skłony
Skłon jest wyrazem czci i szacunku w stosunku do Boga. W liturgii istnieją dwa rodzaje skłonów: głowy i ciała.
Pochylenie głowy
Podczas wykonywania tego gestu ciało pozostaje wyprostowane, a lekko skłania się tylko głowę. Ręce powinny być złożone. Lekki skłon głowy wykonujemy, kiedy wymawiamy imiona trzech osób Boskich, imię Jezusa, Najświętszej Maryi Panny bądź świętego, na którego cześć odprawia się Mszę Świętą. Głowę wierni pochylają, przyjmując błogosławieństwo. Wskazany jest także taki ukłon przed czynnością liturgiczną i po jej zakończeniu.
Pochylenie ciała
Pochylenie ciała wykonujemy głęboko, całym tułowiem, trzymając złożone dłonie. Ukłon taki kapłan wykonuje w czasie niektórych modlitw mszalnych. Razem z kapłanem wykonujemy go w następujących okolicznościach: w czasie wyznania wiary na słowa "I za sprawą Ducha Świętego"; oddając cześć ołtarzowi, na którym nie ma Najświętszego Sakramentu; przed czynnością okadzenia i po jej zakończeniu. Nie czynią ukłonu ani nie przyklękają ministranci, którzy niosą krzyż, świece i księgę Ewangelii.
Znak pokoju
Dokumenty Kościoła mówią o "obrzędzie pokoju", który ma miejsce przed przyjęciem Komunii świętej: "następuje obrzęd pokoju: wierni modlą się o pokój i jedność dla Kościoła i dla całej rodziny ludzkiej oraz wyrażają wzajemną miłość". Przekazywanie sobie znaku pokoju przez wszystkich uczestników Eucharystii jest obrzędem nowym, wprowadzonym przez reformę Soboru Watykańskiego II. W wielu wspólnotach, szczególnie rekolekcyjnych, przyjął się zwyczaj przekazywania sobie znaku pokoju przez podanie ręki najbliżej stojącym osobom. Znak pokoju jest jedynym wyraźnie wskazanym gestem, przez który uczestnicy Eucharystii zwracają się bezpośrednio do siebie.
Inne gesty rąk
Gesty rąk towarzyszą naszym najważniejszym przeżyciom duchowym w czasie liturgii. Wyrażają naszą wiarę, uwielbienie i dziękczynienie, żal i skruchę, a także błaganie i prośbę. Wśród tych gestów najczęściej spotykamy: modlitewne złożenie lub wzniesienie rąk, bicie się w piersi, obmycie rąk, nałożenie rąk na głowę.

— Ręce złożone na sposób "gotycki" przyjmują wszyscy usługujący przy ołtarzu, gdy stoją lub klęczą. Gdy natomiast siedzą, ręce są złożone na kolanach.

— Ręce wzniesione w górę (postawa "orans") przyjmuje kapłan w czasie odmawiania modlitw liturgicznych.

— Uderzenie się w piersi ma miejsce tylko w czasie akty pokutnego na słowa "Moja wina". Jest to znak usposobienia pokutnego i żalu za grzechy. Podczas wykonywania tego gestu wskazujemy na serce człowieka, gdyż "z serca pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, czyny nierządne, kradzieże, fałszywe świadectwa, przekleństwa" (Mt 15, 19).

— Nałożenie rąk na głowę jest znakiem udzielania Ducha Świętego. W celebracji liturgii jest to gest zarezerwowany dla osób, które przyjęły sakrament święceń. Biskup wyciąga ręce nad tymi, którym udziela święceń, sakramentu bierzmowania, a także gdy błogosławi oleje podczas Mszy Krzyżma w Wielki Czwartek. Kapłan wyciąga ręce nad wiernymi w czasie uroczystego błogosławieństwa, w trakcie udzielania rozgrzeszenia w sakramencie Pokuty, a także podczas sprawowania sakramentu Namaszczenia Chorych.

Gesty odgrywają w liturgii niezwykle ważną rolę. Przez odpowiednie ułożenie rąk człowiek może lepiej wyrazić swoją radość, uwielbienie, dziękczynienie, prośbę, żal i inne wewnętrzne przeżycia. Najczęściej poprzez ręce ludzie świadczą dobro drugiemu człowiekowi. Dzięki gestom rąk pełniej możemy wyrażać swoją wiarę i miłość do Boga.

za: [url]www.kkbids.episkopat.pl/ceremonial/ceremonial0.htm [/url]"

Oj tak to możecie sobie poczytać jako wstęp do sobotniego spotkania Very Happy

wspaniała sprawa, niby błaha sprawa, ale warto wiedzieć co się robi Smile

No w sumie warto;)