koniec?

czy miłość ma koniec?
nie?
tak?
dlaczego nasze związki się rozpadają?
skąd wiemy, że już się nie da inaczej a kiedy można to naprawiać?
jak myślicie dlaczego ludzie są ze sobą całe życie? co pozwala im wytrwać?

Ojojoj... Przemku... Strasznie poważne pytania zadajesz Wink

Tak sobie myślałam, że jak do czwartku nikt Ci na nie nie odpowie to ja coś napisze, ALE... nie wiem za bardzo co. Confused

Patrząc na moje maluteńkie doświadczenie w tej dziedzinie, zastanawiam sie nawet nad tym, czy mam prawo pisac cokolwiek na ten temat.
Pomysle jeszcze nad tym. Nie obraź się, ale biorąc pod uwage fakt, ze wiekszosc uzytkownikow tego forum jest niepełnoletnia tudzież ledwo po ukończeniu 18 roku zycia (jak ja Razz

) to nie licz na konstruktywne wypowiedzi... no bo - doswiadczenie to my mamy zerowe!

Przemku nie mart się bedzie dobrze Very Happy

to moja rada hyhy

no trudne pytania zadaję to prawda ale muszę przyznać, ze z niemałą satysfakcją i oczekiwaniem - bo to pytania na któe sam nie znam odpowiedzi - więc mogę tylko oczekiwać, że nawet CI niepełnoletni:PP coś mi uświadomią Smile

Cześć:p ja tu tylko na chwilke i jak przeczytałam twoje pytania Przemku to pomyślałam że spróbuje Ci na nie odpowiedzieć;)chociaż bubu ma racje że jak na razie mamy zerowe doświadczenie w tych sprawach to jednak warto dzielić się już zdobytm w jakimś sposób doświadczeniem co zrobię Wink

a więc

na rolkowy mały rozumek to miłość nie może mieć końca bo pochodzi od Boga a wszytko co od Niego pochodzi jest nieskończone;)i trzeba dziękować Mu za to bo miłość nie miała by sensu gdyby w pewnym momencie by sie okazało że się skończyła!!Bóg jest Miłością;)cio nie?a to powinno wszytko tłumaczyć;)ja wiem że chodzi o taką miłość między ludzmi ale to jest dar od Boga więc musiałam o Nim wspomnieć Razz

idąc dalej-nasze związki się rozpadają dlatego że prawdopodobnie to co było między dwojgiem ludzi zaiskrzyło i zauroczyli się sobą nawzajem nie przerodziło się w Miłość;)bo przecież nie można być z drugim człowikiem jeśli nie czuje się tej miłość kiedy nie przyśpiesza Ci serce kiedy widzisz Go/Ją kiedy nie czujesz motylków w brzuszku;) nie sztuką i prwadzwią miłością jest doświadczanie tego przez pierwsze miesiące ale przez całe życie;)końćząc ludzie wytrzymują ze sobą przez całe życie tylko dlatego że to co jest między innym jest bożym darem zwanym miłością;)bo ja nie wyobrażam sobie że mogłabym ze swoim mężem wytrzymać całe swoje życie tylko dlatego że jest przystojnym opiekuńczy i dobry w łożku:P(przepraszam za wyrażenie:P)itp. to wszytko jest ważne ale na drugim planie;)człowiek nie wytrzymałbym z drugim człowiekiem bez pomocy Boga bo go by szlak trafił Very Happy

naparwde:P tzn tak mi się wydaje;)tak więc MIŁOŚĆ jest najcudownijeszym darem i każdemu życzę i sobie też żebyśmy ten dar odkrywali w sobie każdego dnia:)buziaki:*i mam nadzieje że wszyscy mnie zrozumieli;)pozdrawiam;)

pięknie Roleczka . nie zgodze się tylko z tym że, dary od Boga są nieskończone, ponieważ często otrzymujemy taki dar który jest nam potrzebny na daną chwile, na czas który jest określony. Ja bym powiedział że dary od Boga są doskonałe bo On jest doskonały.

Pozatym Przemek pisze jak dla mnie dość dziwne pytanie "skąd wiemy, że już się nie da inaczej a kiedy można to naprawiać? ". Jak coś ma trwać to będzie trwało, ale nie nalezy też rezygnować z uczucia, kiedy coś się nie uda, jestem zdania że warto spróbować, przecięż nic nie można stracić a zyskać heh... wiele. Pozatym to pytanie na które nie da się bezpośrednio sprecyzować odpowiedzi.

To prawda że to trudne aby sprecyzować odpowiedź na to pytanie.

Zadałem je bo widzę przykłady swoje i innych, które pokazują różne podejście do sprawy trwania w związku. Bo uważam, że jeśli się tak bardzo bardzo uprzeć to można wytrwać w nawet najtrudniejszym związku - ale pytanie czy jednak nie powinniśmy czasem dalej szukać - zbliżać się do tego (czegoś Wink

co oczekujemy od związku.

Możecie to potraktować jako filozofowanie nierozgarniętego politologa i nie odpowiadać na nie:)

No właśnie. W każdym związku wcześniej czy później trzeba będzie pójść na jakiś kompromis - to jest pewne. Pytanie tylko, jak dużo jesteśmy w stanie w partnerze zaakceptować rzeczy, z którymi sie nie zgadzamy, albo ile wybaczyć drugiej osobie. Tej granicy nie da się sprecyzować. Ona "wychodzi" wraz z daną sytuacją i dopiero wtedy trzeba podjąc decyzje i odpowiedzieć sobie na pytanie: "czy to jest to??", "czy to też jestem w stanie zaakceptować?".

Aj tam

a ja sobie mysle, ze tylko prawdziwa miłośc przetrwa wszystko, chociaż nasza jest taka niedoskonała, że nawet prawdziwa może nie zostac spełniona i własnie dlatego powiem szczerze, ze nie wiem jak ludzie moga spędzić z sobą całe życie Razz

Dla mnie to jest niesamowite. Albo jak zobacze taką parę starszych ludzi od których na odległośc widać, że się kochają, ze troszczą się o siebie, że są dla siebie wszystkim ahhhh normalnie kosmos Wink

piękna sprawa Smile

Ale wydaje mi się, że często w czlowieku jest za duzo egoizmu, zeby kochac blizniego jak siebie samego Wink

, mysle ze to tez czasem jest przeszkodą, tak na całego, bo czlowiek często chce dla bezpieczenstwa zostawic sobie taką swoja kamizelkę ratunkową - na wszelki wypadek. a to przeciez chodzi o bezgraniczne zaufanie i woogule..
A jeszcze apropos to myśle, ze warto wiedziec na czym opiera sie nasze bycie ze sobą, co jest fundamentem, bo z doswiadczenia wiem, ze jesli chodzi o bycie ze soba tak ludzi w moim wieku na przyklad, to motywacja jest naprawde malo ambitna i naprawde uderza w wartosc czlowieka Shocked

bo przecież nie można być z drugim człowikiem jeśli nie czuje się tej miłość kiedy nie przyśpiesza Ci serce kiedy widzisz Go/Ją kiedy nie czujesz motylków w brzuszku;) nie sztuką i prwadzwią miłością jest doświadczanie tego przez pierwsze miesiące ale przez całe życie;)

a ja wlasnie mysle, ze mimo zmiennosci uczuc bycie dla drugiej osoby - to jest milosc. Na sile pewnych emocji nie mozna doswiadczac Wink

Sa przemijalne, natomiast milosc trwa, poniewaz jest aktem woli. I sztuka kompromisu Wink

Przypomina mi się taka historia którą kiedyś słyszałem. Małżeństwo z ok. trzydziestoletnim stażem przychodzi do kancelarii parafialnej i oświadczają księdzu, że chcą żeby ksiądz unieważnił ich małżeństwo. Ksiądz pyta dlaczego, a oni oświadczają, że już się nie kochają, odchowali dzieci i chcą zacząć od nowa z kimś innym. Pozostawię to bez komentarza.

Jak widać podpisuję się pod tym, co napisał scrat Razz

.